Bijna zover!

Even een eerste bericht om te kijken hoe dat werkt zo’n reisjournaal digitaal. Mensen die me goed kennen weten dat dit al een hele spannende stap is haha. Ik en digitaal. Zit zelfs voor de gelegenheid op Insta. Maar het is mooi dat ik mensen op verschillende manieren op de hoogte kan houden. Want het is toch bijna zover. Met de kinderen kruisen we de dagen weg op de kalender. Nog 3 nachtjes slapen en dan is daar het vertrek naar Lesbos. Vrijdag mocht ik nog horen dat het fijn is dat ik kom. Er zitten minder mensen in het kamp als een jaar geleden maar de nood is hoog. De mensen die overblijven in het kamp staan werkelijk met de rug tegen de muur. Het zijn veel alleenreizenden. Mensen die echt niemand hebben en vast zitten in niemandsland. Dit geeft stress.. psychische nood met geweld naar anderen of zichzelf als gevolg. Goed om te horen dat ik nodig ben. Maar ook eng! Kan ik daar dan wat betekenen? De avonden zijn vaak benauwend, voor zowel Cees als mij. Gaan we dit avontuur echt doen? Ja! De ochtend geeft steeds weer goede moed! Liefs Ilja